WIKA
Gdybym miała jednym słowem określić Wikę, na pewno powiedziałabym, że jest absolutnie NIEZWYKŁĄ dziewczynką. To wulkan energii. Wiktorię nie sposób nie zauważyć w klasie, pominąć w tłumie. Dziewczynka jest otwarta, życzliwie nastawiona do świata i pełna fantastycznych pomysłów! Koniecznie muszę dodać, że bardzo ładnie śpiewa. Wiktoria posiada duży talent teatralny oraz niezwykły dar, który sprawia, że gdy wchodzi na scenę, przykuwa uwagę widza. Dziewczynka doskonale interpretuje teksty poetyckie, a co ważniejsze, sama je pisze. Dziś prezentuję pierwszy z wielu jej wierszy, który nosi tytuł "Wiosna" . Dodam jeszcze (a zainteresowani już będą wiedzieli, o czym napisałam) że niewiele osób, tak jak Wika, potrafi mnie "podejść" i skłonić, bym kolejny raz dała się nabrać na ten sam dowcip pt. ”"Powiem coś Pani na ucho"

Wiosna
Spotkały się dwie dziewczyny:
Przepiękna Wiosna i królowa zimy.
Wiosna na Zimę krzyczy,
Gdyż śniegu i mrozu sobie nie życzy.
A Zima bardzo się oburzyła
I jeszcze w nocy ziemię zmroziła.
Wiosna zaś w dzień stopiła śniegi
I wypuściła krokusy, przebiśniegi...
Tak się ze sobą kłóciły,
Aż marzannę w Wiśle utopiły!
W tej awanturze Wiosna zwyciężyła
I na złość Zimie świat zazieleniła.
Zwierzęta się obudziły,
zimowe legowiska wreszcie opuściły.
Na zielonych łąkach wyprawiały harce,
Bo się pożegnały z bardzo zimnym marcem.
Kwiecień – plecień sprawił wiele niespodzianek,
Gdyż z pierwszych kwiatuszków można uwić wianek.
Maj – to jak wszyscy wiemy, miesiąc zakochanych,
A dla maturzystów kwitną już kasztany.
Wszędzie jest zielono, jaśniej słońce świeci,
Ale najbardziej radują się dzieci!
Odkąd świat istnieje, Wiosna się zieleni.
Tak już będzie zawsze i to się nie zmieni!